Pinksterkamp 2016: Overleven in Otterlo

Vrijdag
Een enorme groep enthousiaste kinderen en leiding vertrok vrijdagavond naar Otterlo voor het Pinksterkamp 2016. De weersverwachting was om te huilen, maar dat stond een gezellige sfeer in de bus niet in de weg. Na een reis met veel snoep en vrolijke liedjes kwam de hele groep aan in het kamphuis. De eenvoudige inrichting van het onderkomen maakte meteen duidelijk dat het een weekend van overleven zou worden. Niet voor niets was het thema ‘Expeditie Robinson’.

Meteen na aankomst stond het eerste onderdeel op het programma: het verdelen van de slaapplekken en het dekken van de bedden. Nadat de slaapkamers totaal waren verbouwd en het eindelijk donker was geworden, konden we aan de dropping beginnen. Altijd een van de hoogtepunten tijdens kamp.

De E-tjes en F-jes werden niet gedropt, maar liepen een flink rondje in de buurt van het kamphuis. Logischerwijs werd dit als behoorlijk spannend ervaren, maar onze jongste toppertjes hebben zich prima staande weten te houden en wisten de leiding weer veilig ’thuis’ te brengen. Na de warme chocomel en de broodjes hotdog kwam het verlossende woord dat zij eindelijk hun bedje mochten gaan opzoeken.

Terwijl de jongste kinderen al lekker in dromenland waren, werden de auto’s volgeladen met de oudere kinderen die stonden te trappelen om aan hun dropping te beginnen. Per team werden ze weggebracht om met een zo groot mogelijke omweg het kamphuis weer terug te vinden. Natuurlijk konden de nodige opdrachten onderweg ook niet ontbreken. De B1 wist het zelfs te presteren om na een uur lopen weer in de buurt van het startpunt te zijn in plaats van het eindpunt te naderen.

Zaterdag

Na een korte nacht zaten alle kinderen zaterdagochtend weer aan de ontbijttafel, dus kon gelukkig geconcludeerd worden dat iedereen tijdens de dropping de weg heeft teruggevonden.

Bij het thema Expeditie Robinson hoort natuurlijk ook een eliminatie. De eerste eilandraad zorgde ervoor dat er een derde kamp bij kwam. Niet alleen was er nu Kamp Noord en Kamp Zuid, maar ook Kamp Losers. De drie dames van het Losersteam keken behoorlijk verbaasd toen hun ontbijt enkel uit water en droog brood bestond. Gelukkig voor deze meiden bleek dit een grap van de organisatie en verscheen er uiteindelijk toch nog wat ‘fatsoenlijks’ te eten op tafel.

Waar gegeten wordt, moet natuurlijk ook worden afgewassen. Samen met je teamgenoten rondom een grote afwasteil je bord, beker en bestek afwassen is al sensatie op zich. Maar de lol begint pas echt voor nieuwe leden die hun kamp-ontgroening ondergaan. Joost, mee als leiding, kende deze traditie niet en werd verrast. Anders had hij vast een paar extra gympen meegenomen.

Een speurtocht stond op het middagprogramma om de strakke kuiten van de dropping los te maken. Gewapend met kompas, locatiefoto’s, enveloppen met vragen en rugtassen vol snoep werd door het bos gestruind. Zelfgesmeerde bammetjes vulden op de eerste lunchplek de hongerige magen. Toch gingen de pannenkoeken en stukken fruit op de tweede lunchplek er gemakkelijker in. Gek genoeg weet er altijd weer een groepje fout te lopen. We noemen geen namen hoor, Stefan en Joost.

Een broodje hamburger met patat stond er op het avondmenu van de Pinksterkamp-kookploeg. Koken voor bijna 100 man: ga er maar aan staan! Zoals eigenlijk alles, smaakte ook dit maaltje uitstekend. Alle lof voor de harde werkers achter het fornuis.

Na dit smakelijke intermezzo begon er een avond vol spellen binnen en buiten. De kleinsten bijvoorbeeld speelden het befaamde “kaartje blazen”, onder de bezielende leiding van Jeffrey Beckers. Hij is een regelrechte topper in dit oud-Hollandsche behendigheidsspel en bracht zijn techniek vakkundig over op zijn pupillen. Klein verschil met de variant die hij geregeld speelt: er zat geen alcohol, maar zeer zoete ranja in het glas. Ook daar kun je behoorlijk gek van gaan doen, zo bleek.

Terwijl er in het bos vlak naast het huis door de oudere kinderen nog meer spellen werden gedaan, stookten Stefan en Mitchell Roeloff het kampvuur lekker hoog op. Ondanks de lage temperatuur buiten werd het toch nog aangenaam en gezellig buiten zitten. Om middernacht hadden we een jarige in ons midden. Veere werd door al haar korfbalvrienden rond het kampvuur toegezongen. Een mooi begin van haar verjaardag, ze genoot er enorm van.

Zondag

Op zondag was het tijd voor de traditionele zevenkamp. Acht groepjes streden daarin om de winst en de eeuwige roem van Sporting West-Pinkersterkamp-Zevenkamp-winnaar. Het bleek nog verdraaid lastig om als team door een reuzenspinnenweb te kruipen of je voort te bewegen met alle enkels aan elkaar vastgeknoopt.

Na de lunch kwam de spetterende afsluiting met het waterspel. De twee oudsten van elk team schikten zich in hun lot en lieten zich door hun ploeggenootjes natspuiten, in de hoop dat er ook wat water zou belanden in de fles op hun hoofd. Onder anderen Floor, Timur en Florian doorstonden de beproeving als een bikkel. Helaas was het te koud voor het afsluitende watergevecht, dus de leiding had de mazzel dat er dit keer geen nat pak gehaald werd. Dat zal volgend jaar ongetwijfeld anders zijn.

Voordat het avondeten werd geserveerd (macaroni , salade en een heerlijke wafel met aardbeien en slagroom toe) verzamelden vele kinderen zich in de eetzaal om ouderwets te kaarten. Vooral stressen (zoals Ligretto) en Boerenbridge waren populair. De zaal vol kaartende tieners was een mooi gezicht in dit digitale tijdperk.

Op zondagavond stond de volgende traditie op het programma. Want wat is een kamp zonder Bonte Avond? Een kamp van niks natuurlijk, dus maakte de hele bende zich op voor een avond vol dansjes, liedjes en andere acts. Zoals de meesten wel wisten kan Timur uitstekend gitaar spelen. Dat liet hij niet één, maar zelfs twee keer horen. De dames waren niet van zijn zijde te slaan. Vitoria, Janneke en Aicha zongen bovendien erg mooi. Ook het gastoptreden van zeemeermin Chiara mag niet onvermeld blijven, maar onbetwiste ster van de avond was Mark. Hij bleek opmerkelijk los in de heupen toen de onweerstaanbare deuntjes van Gangnam Style door de zaal galmden. Je hebt een onuitwisbare indruk achter gelaten, Mark. Het waren 38 welbestede seconden.

Na de laatste act was de Bonte Avond alweer voorbij. Bedtijd? Ben je gek. Voor de jongsten begon de kinderdisco, maar ook oudere kinderen wisten de weg naar de dansvloer te vinden voordat zij opnieuw het bos in gingen voor een nachtspel. Er moesten dorpen gebouwd worden in de stijl van Kolonisten van Catan en de B-jeugd trok verder het duister in om pilonnen te verzamelen. De aanwezigheid van vier gemaskerde snoodaards zorgde af en toe voor een harde gil. Eenmaal terug in huis werd er nog druk gekletst. Ook op de derde dag kwam er van slapen weinig terecht voor sommigen.

Maandag

Maandagochtend, tja, wie houdt er wel van? Voor de kinderen het moment om hun bedden af te halen en hun tassen in te pakken. Het kamp is alweer bijna voorbij, op het spel Vlag Veroveren na. Typisch een spel dat altijd keurig volgens de regels gaat en waarbij niemand het zich in z’n hoofd haalt om vals te spelen. Ahum. De ploeg van Mark en Rodney was net iets beter in het omzeilen van de regels en won.

Na het verorberen van een berg heerlijke tosti’s stond de dubbeldekker weer klaar om het hele stel weer terug te brengen naar Amsterdam. Links en rechts gingen er wat oogjes dicht en monden open (hallo Jip!), totdat we de vertrouwde grond van het Westerpark weer opdraaiden.

Pinksterkamp was opnieuw een groot succes. Tot volgend jaar!