Interview Jeffrey Post

Interview: Jeffrey Door Nina de Groot

 Jeffrey Post (37) is sinds november 2020 de nieuwe voorzitter van het bestuur van Sporting West. Een doorgewinterde korfballiefhebber, nooit echt topsporter maar absoluut een gezelligheidsdier. De fusie van twee Amsterdamse kortbalverenigingen in 1989 bracht naast nieuwe club Sporting West ook onze Jeffrey voort: zijn moeder, speelster bij Westerkwartier, en vader, korfballer bij Landlust, leerden elkaar kennen op één van de vele feestjes. Na het een aantal jaar op het voetbalveld geprobeerd te hebben (‘daar had ik geen talent voor’) begon Jeffrey op zijn elfde in één van de jeugdteams van SW. Na zes jaar besloot hij om de familietraditie te volgen en vrijwilliger te worden binnen te vereniging. Nu, twintig jaar later, heeft Jeffrey het voorzittersstokje overgenomen van zijn voorganger Irma. Ik spreek Jeffrey corona-proof via Zoom.

Hoe ziet je “loopbaan” bij de club eruit?

J: ‘Ik ben eerst wedstrijdsecretaris geweest van de jeugd. Toen hadden we nog maar twee jeugdteams, dus dat was redelijk te overzien. Dat heb ik ook nog een hele tijd gecombineerd met voorzitterschap van de jeugdcommissie (JC), daar begon ik in januari 2006 mee. Toen we net op het veld in het Westerpark zaten, was er een enorme groei van jeugdteams in de vereniging en dat moest allemaal opgevangen worden qua trainers, coaches, scheidsrechters, dat soort dingen. Dat waren wel heftige, maar ook hele leuke jaren. Het voorzitterschap van de JC heb ik aangehouden tot augustus 2014. Ik zit nu sinds 2015 in het bestuur.’

Wat vind je het leukste aan korfbal?

‘Vooral de gezelligheid. Ik houd wel van het verenigingsleven, dat spreekt me gewoon heel erg aan. Eén van de mooiste dingen aan korfbal vind ik dat het een gemengde sport is, zoiets leuks en unieks. Wat betreft het spelletje heb ik zelf nooit in het eerste gespeeld, zoals mijn partner Grea. Ik kan in alle eerlijkheid ook niet zo goed tegen mijn verlies, dus hoger spelen heeft me nooit heel erg aangesproken. Ik kijk nu ook niet echt naar livestreams van korfbal ofzo. Ik blijf wel een beetje op de hoogte van wat bijvoorbeeld de Amsterdamse clubs doen, maar ik houd me er verder niet heel erg mee bezig.’

Zou je zeggen dat je er meer bent voor de breedtesport dan voor de wedstrijdsport? Wat betreft de gezelligheidsfactor die daar vaak aan gekoppeld lijkt te zijn?

‘Ja, maar ik vind het wel belangrijk dat er plek is voor allebei. Breedtesport en wedstrijdsport moet hand in hand gaan binnen de club: ruimte voor prestatie maar juist ook voor plezier. Voor mezelf was het dus uiteindelijk ook het plezier en niet zozeer het sporten. Zeker binnen de jeugd is het belangrijk om die balans goed te bewaren. We gaan altijd op Pinksterkamp, dat is wel een jaarlijks hoogtepunt voor de kinderen maar zeker ook voor de leiding. Toen ik stopte met mijn werkzaamheden voor de jeugd en ik ook nog niks in het bestuur deed, wilden we er toch wel voor zorgen dat ik officieel nog mee mocht op Pinksterkamp. Zo ik heb de titel van commissaris van de JC gekregen: zodat ik altijd nog mee kan op kamp, haha!’

Een eretitel dus, eigenlijk.

‘Het is wel een soort eretitel, ja. Op een gegeven moment werd het kamp heel populair. Met de groei van de vereniging en de jeugd hebben we wat leidingtechnische keuzes moeten maken. Ik ging altijd mee, net zoals Irma, mijn voorgangster. Het is zo jammer dat het afgelopen jaar niet door is gegaan. Het is vier dagen lang gezelligheid en met elkaar optrekken, en vooral ook genieten van hoe de kinderen genieten.’

 Leukste Pinksterkamp-herinnering?

‘Heel lastig, maar ik denk meteen aan alle momenten waarop we gewoon heel veel hebben gelachen. En het slap ouwehoeren met elkaar. Wat betreft een memorabel moment bij SW zelf zijn we één keer in het voorjaar met een clubje naar Spanje geweest. Huis gehuurd, busje gepakt, naar de Costa Brava en daar vakantie vieren. Dat was zo gezellig en zo leuk. Lekker drinken, lekker eten, de omgeving een beetje verkennen. Koningsnacht en Koningsdag in Barcelona en daar ook nog een wedstrijdje gekeken: dat zijn wel echt mooie momenten geweest. Maar ook dat we vroeger lekker op zondagavonden in de kantine bleven hangen, meeblèren met de muziek en een biertje in je hand. Aan zulk soort avonden hebben zowel ik als Grea goede herinneringen. Ik heb haar trouwens leren kennen met carnaval, allebei wel van de feestjes.’

Weer feestjes en carnaval vieren: dat missen we natuurlijk allemaal. Wat denk je dat corona en afgelaste trainingen en wedstrijden de afgelopen maanden met de club gedaan hebben?

‘Er is zeker een stuk gezelligheid weggegaan. We hebben in het begin nog wel geprobeerd om dat in stand te houden door ook dingen op Zoom te doen, maar nu is de dagelijkse realiteit dat mensen voor hun werk thuis zitten en heel veel aan het zoomen zijn. Ik ben wel blij dat de trainingen ook voor de senioren nu weer zijn opgestart, dat die elkaar weer kunnen zien. Je merkt toch ook wel toch dat je elkaar niet meer tegenkomt op het veld, dus even wat zeggen of regelen tussendoor zit er niet meer in. Je moet elkaar ook voor bestuurlijke taken echt even bellen of weer een Zoom inplannen. Het informele circuit waar we normaal gesproken gebruik van maken, is er nu gewoon een stuk minder.’

Momenteel bestaat het bestuur uit Jeffrey, Irma (erevoorzitter), Rob (penningmeester), Ellen (secretaris), Peter (technische commissie (TC)) en Jeffrey Beckers (JC). Ook loopt Jeroen momenteel stage bij het bestuur, zodat hij uiteindelijk het penningmeesterschap van Rob kan overnemen. Jeffrey’s vader, twee jaar geleden afgezwaaid, heeft ook lang in het bestuur gezeten en was tot voor kort nog zelfs actief speler. Met een zus in de senioren, een moeder in de keukenploeg bij het Pinksterkamp, een oom in de TC en een tante in de kantinecommissie zit de voorliefde voor de vereniging ontegenzeggelijk ingebakken in Jeffrey’s dna.

Ben je eigenlijk altijd bij Sporting West geweest? Nooit een beetje “vreemd gegaan”?

‘Nee helemaal niet, altijd Sporting West! Ik woon nu in Purmerend maar ben nog steeds bij SW. De kleintjes mogen het natuurlijk tegen die tijd zelf weten, maar mijn dochter Sophie vindt het nu al helemaal leuk en wil de hele tijd korfballen. Ze heeft al een rokje en een shirtje. Ze mag het helemaal zelf uitmaken, maar ik zeg altijd: ga nou maar op tennis, daar valt nog wat geld mee te verdienen, hahaha! Grea staat nu overigens op springen, heel binnenkort krijgen we een gezinsuitbreiding. We weten niet wat het wordt, dus het is nog even spannend.’

Wat voor impact hoop je te maken als voorzitter?

‘Weet je, ik heb eigenlijk nooit echt de ambitie gehad om voorzitter te worden: dat is meer een beetje zo gegroeid. Ik ben dus wel altijd actief geweest binnen het korfbalkader en heb me daarin veel met bestuurlijke dingen bezig gehouden. Ik denk dat de vereniging echt belangrijk is voor mensen: sommigen zien mensen van SW vaker dan hun eigen familie. Dat gaat voor mijzelf niet helemaal op aangezien een deel van mijn familie dus ook bij de vereniging zit, maar ik hoop aan dat familiegevoel te kunnen bijdragen. Tijdens de eerste lockdown was dat echt onze boodschap aan de leden: let een beetje op elkaar, probeer het onderlinge contact te houden. Ik vind het belangrijk dat je er als actief lid van de vereniging voor waakt dat je de dingen blijft doen die SW maken tot wat SW is. Er hoeft in die zin niet teveel te veranderen, dat wil ik ook niet. Het is van groot belang dat die wens om dat te waarborgen ook meegegeven wordt aan onze jeugdleden, zij zijn immers de toekomst van de vereniging. Daarom is zo’n Pinksterkamp ook zo belangrijk, maar ook de normale dagen op het veld zoals we die nu moeten missen door corona.’

Wat zijn eigenlijk jouw taken als voorzitter?
‘Ik zit in ieder geval de bestuursvergaderingen voor en verder hebben we binnen het bestuur de taken eerlijk verdeeld. Wanneer er zich een nieuwe situatie voordoet bespreken we in het bestuur wie wat gaat oppakken. Als dat met de jeugd te maken heeft dan is natuurlijk het vanzelfsprekend dat Jeffrey dat doet, en als het over de TC gaat dan moet in ieder geval Peter erbij betrokken zijn. Ikzelf heb mij heel erg bezig gehouden met corona: de protocollen, de communicatie. Dat deed ik ook al voordat ik voorzitter werd. Het komt veelal neer op kijken wat er gebeurt binnen de vereniging: je moet een beetje voelsprieten hebben.’

Onder Jeffrey’s leiding is het bestuur wel bezig een aantal verandering door te voeren. Zo wordt er nu bij iedere zaal-veld- of veld-zaal-overgang een overleg georganiseerd met het bestuur en de voorzitters van alle commissies: zo blijft iedereen goed op de hoogte van het werk van de ander en kan de vereniging goed voorbereid het nieuwe seizoen in. Nu wordt er op die manier bijvoorbeeld samengewerkt om een avondtoernooi op poten te zetten voor de senioren- en juniorenteams.

‘Als we voorheen zulke dingen wilden doen, ging het een beetje ongeorganiseerd. Het kon nog wel eens voorkomen dat we bijvoorbeeld vergaten om mensen te informeren. De organisatie van zo’n voorzittersoverleg gaat dus vooral om het aanbrengen van structuur. We zijn ook bezig met een jaarplanning, zodat er precies op papier staat welke taken en welke activiteiten er te verdelen zijn. Op die manier kunnen we afstemmen welke commissies meegenomen moeten worden in besluitvorming en wie de kartrekker is voor die specifieke activiteit.’

Leidt betere onderlinge communicatie jullie naar een gemeenschappelijk doel?

‘Ja! Als we het toch hebben over een gemeenschappelijk doel: we proberen een soort vijf-jaren-plan te maken. Ooit hebben we eens een missie en visie voor de vereniging beschreven, daar is toen niet zo heel veel mee gedaan. Ik kom zelf uit het onderwijs: daar ben ik gewend ben dat je een schoolplan opstelt dat gebruikt kan worden om te evalueren waar de sterkere en zwakkere punten zitten in je organisatie. Wat kan er verbeterd worden? Wat zijn de doelen die we de komende jaren willen bereiken? Deze vragen geven richting. Ik denk dat dat ook voor Sporting West heel goed kan werken. Ook als je als bestuur bepaalde keuzes maakt voor commissies kan je daarop teruggrijpen: past deze beslissing in de visie die we hebben opgesteld? Hetzelfde geldt voor je begroting. Je kan bijvoorbeeld veel makkelijker verantwoorden dat je veel geld gaat uitgeven aan scheidsrechterscursussen als er in je visie staat dat je genoeg kwaliteitsscheidsrechters moet kunnen aanleveren.’

Heb jij hier zelf ook doelstellingen voor ingebracht?

‘Ik denk dat de doelstellingen ook kunnen zijn om de goede dingen die je al hebt in de club te behouden. Ik hoop denk ik vooral dat prestatie en plezier hand in hand kunnen blijven gaan. Het is belangrijk dat wij een vereniging zijn waar iedereen zich thuis en veilig voelt, waar iedereen een goed plekje kan krijgen.’

Wat onderscheidt Sporting West van andere clubs?

‘Een sportieve ambitie in samenwerking met dat gezelligheidsaspect dat de club ook wel maakt tot wat het is. Ja, dat durf ik wel met volle overtuiging te zeggen. En kijk bijvoorbeeld alleen al naar de unieke locatie waar wij tijdens onze buitenseizoen mogen spelen! Hoe we in het Westerpark met een prachtig veld en een schitterende kantine zitten, dat is toch wel echt geweldig.’

Hoe zie je de komende maanden voor je?

‘Hopelijk mag er gewoon steeds meer. Senioren van boven de 27 die weer mogen meetrainen met hun eigen teams of weer een wedstrijdje kunnen spelen. Eens in de zoveel tijd hebben we regio-overleg met besturen van andere Amsterdamse clubs, daar bespreken we ook de mogelijkheden van oefenwedstrijden tussen zowel junioren- als seniorenteams. Daar zal wel echt een rustige opbouw in moeten zitten. Uiteindelijk hoop je natuurlijk dat je gewoon weer een leuke feestavond kan hebben, als vanouds. Ik verwacht dat dat in juni, juli misschien wel weer zou mogen. Wellicht dat de kantine zelfs alweer eerder open mag, zolang dat veilig en verantwoord kan. We zullen nog even moeten doorbijten nu.’

Wat zijn je wensen of dromen voor na dit hele gebeuren?

‘Dat je gewoon lekker dichtbij elkaar kan staan, met een biertje of een spaatje rood, lekker muziek, borrelhapjes: ja, dat zou heel erg fijn zijn. Dus jongens, houd echt nog even vol. Het komt uiteindelijk echt wel goed. Er zullen dingen veranderen en veranderd zijn. Het zal misschien weer heel erg wennen zijn, maar we zullen elkaar weer kunnen opzoeken. Blijf in contact met elkaar, met jullie Sporting West-familie. En dan zien we elkaar snel!’

Op het moment van schrijven heeft Sophie er inmiddels een broertje bij: gefeliciteerd, Jeffrey en Grea, met de geboorte van jullie zoontje Jan!