Verslag van het Pinksterkamp

Joost heeft een mooie verslag geschreven over het Pinksterkamp 2022.  Lees het met een glimlach en bedenk hoe geweldig leuk het ook weer was.

Cowboys overspoelen Rijssen 

Uitgelaten kinderen, zenuwachtige gezichten, vakantiegangers met een koffer voor vier weken én opvallend veel blije ouders. Na twee veel te stille jaren staat het plein voor het Sporting West-clubhuis vol met vrijwel alle jeugdleden op weg naar het Pinksterkamp. Velen in uitstekende cowboy-outfit, want het Wilde Westen blijkt dit jaar het thema van het kamp in Rijssen. In twee touringcars vertrekt de hele groep richting het oosten des lands, waar het zonnetje schijnt (nog wel!) En waar de geweldige keukenploeg drukdoende is al het eten en drinken voor te bereiden. Aangekomen bij het kamphuis is het eerst slaapkamers opzoeken, bed opmaken. Er staat koek en limonade klaar, hard nodig ook, want hoewel het al 22 uur is, is de dag nog lang niet om. Lucky Luke meldt zich, de jongste jeugd wacht een bosspel en de andere groepen gaan op dropping. Tegen 23 uur zijn de ploegen ergens in het grote niets rond Rijssen achtergelaten. Vind dan die weg nog maar eens terug. Waar de ene groep vol goede moed aan de expeditie begint en onderweg tijd inruimt voor dwaze opdrachten als een kledingsnoer van 50 meter fabriceren of een levende piramide bouwen, is het pikdonkere avontuur voor de C-aspiranten toch wel erg spannend. Zijn er dan geen wolven onderweg? Waarom lopen we over een begraafplaats? Wie gaat ons de weg naar huis vertellen? Afgeleid door een hersenkraker uit het Black Stories- archief trotseren de kinderen dapper de nacht. Na ruim een uur ronddwalen is het meer dan genoeg. De zucht van opluchting bij het zien van het kamphuis is tot in Almelo te horen. De andere groepen doen er aanmerkelijk langer over. Pas tegen 3 uur is iedereen binnen en blijft het nog lang onrustig rond het kamphuis. Temeer omdat een baldadige Feyenoord-hooligan uit een nabijgelegen kampeerboerderij komt ruziezoeken. Gelukkig staat Jeffrey Beckers zijn mannetje, en kranig geholpen door rechterhand Lizzy wijzen ze de ongenode gast de deur.

Zaterdagochtend is het voor iedereen akelig vroeg dag. Weinig slaap of niet, vandaag staat de speurtocht op het programma. Een onderdeel waarbij elk jaar de hoop opleeft dat de route nu wél klopt. Helaas. Vol goede moed gaan de kinderen van C, D, E en F op pad, maar halverwege haperen de aanwijzingen. Gelukkig zijn de traditionele koude pannenkoeken op de lunchplek onderweg wel goed vindbaar en weet iedereen de speurtocht succesvol te voltooien. Ondertussen brandt het zonnetje lekker op het grote speelveld met luchtkussen achter het kamphuis. Omdat de voorspellingen voor zondag – de dag van het waterspel – een stuk slechter zijn, beslist de alerte kampleiding het watergevecht een dag naar voren te halen. Hulde voor dit besluit, want nu kan de hele groep zich in de volle zon lekker uitleven met waterpistolen en een tuinslang. Daarna is het snel douchen en aanschuiven voor een hamburger met patat. De avonduren bieden de oudste kinderen gelegenheid zich verder te bekwamen in linedance, we zitten immers in het Wilde Westen en een goede linedanceshow op de bonte avond is nooit weg. We denken de avond gezellig te besluiten bij het kampvuur achter het huis, maar dat is buiten de venijnige eigenares gerekent. In stevig Oostenrijks dialect maakt ze ons duidelijk dat we redelijk gevaarlijk bezig zijn met het oog op de droge omgeving. Linea recta naar binnen. Helder. Veel betere plek om te kunnen kaartjeblazen bovendien. Agnes is hier de nieuwe ster aan het firmament en volgend jaar dé te kloppen vrouw.

De zondag begint zonnig en gelukkig kunnen we zonder regenperikelen de zeskamp afwerken, met leuke spellen als levend kwartetten, bierpulschuiven en wigwamtrefbal. Aan het eind van de middag begint het te hozen en een deel van de leiding wordt zenuwachtig. Kan de nachtelijke spokentocht zo wel doorgaan? Zorgen voor later, want na de overheerlijke macaroni – hij wordt elk jaar beter! – is het eerst tijd voor de bonte avond. Naast linedance-acts, waarin de A1 duidelijk de beste was, zijn er quizzen, verhalen, liedjes en weten we dankzij Ellens petje op/petje af hoe alle huizen van de pinkersterkampleiding eruitzien. Terwijl de nacht over Twente valt, is de regen verdreven en brengen onder anderen Johann, Frank en Stefan alles in gereedheid voor de spokentocht in het nabijgelegen bos. Eerst mogen de B, de A en de oud-junioren de duisternis in, daarna volgt nog een deel van de leiding. Vooral Pim jaagt de dappere deelnemers schrik aan door plotseling op te lichten in een fraai gefabriceerde doodskist. De spokentocht is jaarlijks een succes, volgend jaar weer.

Maandag staat nog het vlag veroveren op het programma. Uitstekend spel om vals te spelen, maar gelukkig houdt het arbitrale trio alles scherp in het oog en belangrijker: zijn er geen blessures opgelopen in het bos. Na een ellenlange sessie met gevonden voorwerpen en de lunch met tosti’s is het wachten op de bus terug naar Amsterdam. Vermoeide kinderen, uitgebluste leiding, maar ook een geweldig kamp! Dank voor de gezelligheid.